Zafrika

In het midden van nergens 31/12: Ik rij in de auto door waanzinnige landschappen die van kleur en structuur veranderen als ik weer een pas verder ben. Pas is zwaar drie of vier keer dubbelzinnig, de vierde kan ik zo snel even niet bedenken maar zal ongetwijfeld bestaan. Pas betekent hier: hoogste punt op de weg over een bergrug. Niet per se hoog, maar in z'n vier kom je niet boven. Mijn vehicule in ieder geval niet. Ik kom uit Stellenbosch gelegen aan de Eerste rivier (volgens de stichter van de stad). Temidden van tientallen ' wine estates' met hun lange, door mensen aangelegde, rechte lijnen van druivenstruiken, ligt deze studentenstad met grote, statige, witte panden die ondanks de felle zon niet verkleuren. De stad ademt controverse uit. De bezoekers van welke gelegenheid dan ook, zijn zo blank als de huizen, het bedienend personeel heeft een andere kleur, of beter... heeft kleur.  En in die sfeer komt het studerende jongvolk eten en drinken en feesten, zoals het hoo

 Tussen nat en droog De Westelijke Kaap heeft een waterprobleem... al een behoorlijke tijd. Kaapstad, 4 miljoen (officiële) mensen (naast bedrijven, hotels en  industrie), leek af te stevenen op een ongekende crisis. De eerste maatregel werd op alle mogelijke manieren gecommuniceerd: Beperk het watergebruik tot max 50 L pppd, er zouden hoge boetes volgen voor wie zich hier niet aan hield. TV, radio, kranten, flyers, spandoeken en audio-messages op het vliegveld... alles werd ingezet om deze wens van CoCT (het stadsbestuur) werkelijkheid te laten worden. Begin dit jaar werd zelfs een deadline gesteld: als de regen minder water in de reservoirs zou aanvullen dan gehoopt, dan zou de stad overgaan op waterdistributie; 25L pppd. De grens werd steeds iets opgeschoven omdat er geen systeem was ontwikkeld om deze distributie daadwerkelijk uit te voeren... én omdat de gezamenlijke fruittelers in de regio (die wel water 'gespaard' hadden) een deel van hun watervoorraad beschikbaar stel

Wie heeft er alarm op zijn/haar ' property '? En waarom? Het antwoord op deze vraag is even simpel als schokkend: wie al arm is, heeft geen alarm nodig, vervelender nog, kan ook geen systeem betalen. En zo lijkt de hele wereld dus in elkaar te zitten; we 'verdedigen' ons hele hebben en houwen tegen de grote, boze buitenwereld. 'We' is overigens iedereen in Zafrika... wie iets heeft dat 'af' te halen valt, bouwt een schutting en koopt een slot. Lang geleden was dit  niet alleen bedoeld om 'afhalers' buiten te houden, maar vooral om het vee bínnen te houden. Inmiddels denken we anders over onze kinderen... De verschillen tussen minder en meer bemiddeld zijn hier groot, zichtbaar en ze bepalen een deel van het dagelijks leven. Hout Bay, onze stek, heeft ongeveer 80.000 inwoners. In Imizamo Yetu (IY of Immy in de volksmond) herbergt 34.000 mensen op een oppervlakte van 18 hectare, de overige 60.000 inwoners hebben zich verspreid over 28 km2. Erge

Tot hier! (Leiden) ... En nu verder! Een deel van de familie vertrok dus in januari naar ons nieuwe huis in Houtbaai (Hout Bay) - zie hier meteen een basisverschil tussen de Nederlandse en de Engelse taal; wij schrijven alles aan elkaar als het bij elkaar hoort, de Engelsen niet: Br exit? En vanaf dat moment had ik een ver-huis en was het zaak het Leidse huis te verkopen en te verlangen naar het Houtbaai huis (het Kaapse kot). Inmiddels is Leiden verkocht en heeft het een metamorfose ondergaan (van binnen). Nu is het kwartier maken in Kaapstad. Veel, zo niet de meeste mensen zijn van jagers verzamelaars geworden. Daar kom je vooral achter als je een woning leegruimt. Ik vond dat ik al heel wat dozen boeken vermarktplaatst of verkringloopt had, heel wat meubilair al dan niet gratis ophaalbaar had geoutsourcet (NL spelling, wat een pareltje), maar dan komt het moment dat je met een verhuismeneer door het huis loopt die constateert dat het er 'waarschijnlijk' net in zal passen

Bureaucratie discrimineert, ontregelt en schept afstand tussen staat en burger Ik vertrek! Zonder cameraploeg, in alle stilte naar een ver land. Voor langere tijd. En gelukkig niet alleen, samen met vrouw en twee dochters, 10 grote koffers, 4 rolkoffertjes, 3 rugzakjes en 1 handtas. De huiskat wordt later nagezonden, we hadden geen handen meer over, arm dier. En ik ga niet weg uit Nederland omdat het me niet bevalt. Ik ga omdat een andere cultuur, natuur en maatschappij me geroepen hebben en ik per ongeluk luisterde. Nu heeft een cultuur natuurlijk veel verschillende uitingsvormen. En een daarvan heeft echt z'n stinkende best gedaan om me uit mijn land van bestemming weg te houden: de bureaucratie. Zafrika heeft jaren gewerkt aan het perfectioneren van een systeem, oorspronkelijk opgezet door Nederlanders, onoverzichtelijk gemaakt door de Engelsen, rigide geworden onder de apartheid, om kort vakantieverblijf mogelijk en langer verblijf ónmogelijk te maken. Maar... je mag er kom